Sztuka od wieków pełni rolę nie tylko estetyczną, ale także społeczną i polityczną. Podczas starożytności artyści przekazywali idee i wartości poprzez swoje dzieła. W średniowieczu sztuka służyła głównie celom religijnym, ale już w renesansie zaczęto dostrzegać jej potencjał w komentowaniu spraw społecznych i politycznych. W XIX wieku sztuka zyskała nową funkcję jako narzędzie krytyki społecznej i politycznej.
Artysta Francisco Goya, na przykład, wykorzystywał swoje obrazy do wyrażania sprzeciwu wobec władzy i społecznych nierówności. Honoré Daumier, z kolei, poprzez satyryczne rysunki krytykował ówczesne społeczeństwo i polityków. Dziś sztuka społeczna i polityczna nadal pełni ważną rolę, komentując współczesne problemy.
Banksy, anonimowy artysta uliczny, jest przykładem współczesnego twórcy, który używa sztuki jako narzędzia krytyki społecznej. Jego grafiki poruszają kwestie takie jak migracja, wojna i konsumpcjonizm. Ai Weiwei, chiński artysta i aktywista, stosuje swoje prace jako formę politycznego sprzeciwu. Krytykuje w nich łamanie praw człowieka i polityczne represje w Chinach.
Judy Chicago poprzez swoje dzieła takie jak „The Dinner Party” porusza kwestie równości płci i historii kobiet. Sztuka społeczna często wywołuje kontrowersje i może być cenzurowana, ale jej rola w wywoływaniu dyskusji i mobilizowaniu społeczeństwa jest nieoceniona. „Guernica” Pabla Picassa jest znanym przykładem dzieła sztuki, które krytykuje przemoc i wojnę. Sztuka społeczna i polityczna nie tylko komentuje, ale także wpływa na zmiany społeczne i polityczne, pokazując swoją niezastąpioną rolę w współczesnym świecie.
